سنن الدارقطني ٤٤١٨: نا أَبُو بَكْرٍ النَّيْسَابُورِيُّ , نا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى , وَأَحْمَدُ بْنُ يُوسُفَ السُّلَمِيُّ ح وَنا ابْنُ صَاعِدٍ , وَإِسْمَاعِيلُ الْوَرَّاقُ , قَالَا: نا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ زَنْجُوَيْهِ , قَالُوا: نا عَبْدُ الرَّزَّاقِ , نا مَعْمَرٌ , عَنْ سُفْيَانَ الثَّوْرِيِّ , عَنْ يَحْيَى بْنِ سَعِيدٍ , عَنْ أَبِي بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرِو بْنِ حَزْمٍ , عَنْ أَبِي سَلَمَةَ , عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ , قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِذَا حَكَمَ الْحَاكِمُ فَاجْتَهَدَ فَأَصَابَ كَانَ لَهُ أَجْرَانِ , وَإِذَا اجْتَهَدَ فَأَخْطَأَ كَانَ لَهُ أَجْرٌ». هَذَا لَفْظُ النَّيْسَابُورِيِّ , وَقَالَ ابْنُ صَاعِدٍ: «وَإِذَا قَضَى الْقَاضِي فَاجْتَهَدَ فَأَصَابَ فَلَهُ أَجْرَانِ , وَإِذَا قَضَى فَأَخْطَأَ فَلَهُ أَجْرٌ»
Sunan Daruquthni 4418: Abu Bakar An-Naisaburi menceritakan kepada kami, Muhammad bin Yahya dan Ahmad bin Yusuf As-Sulami menceritakan kepada kami (h) Ibnu Sha'id dan Ismail Al Warraq menceritakan kepada kami, keduanya berkata: Muhammad bin Abdul Malik bin Zanjawaih menceritakan kepada kami, mereka berkata: Abdurrazzaq menceritakan kepada kami, Ma'mar menceritakan kepada kami dari Sufyan Ats-Tsauri, dari Yahya bin Sa'id, dari Abu Bakar bin Muhammad bin Amr bin Hazm, dari Abu Salamah, dari Abu Hurairah, dia berkata, "Rasulullah SAW bersabda, "Bila seorang hakim memutuskan lalu berijtihad kemudian dia benar, baginya dua pahala, dan bila dia berijtihad lalu salah, maka baginya satu pahala'' Ini lafazh An-Naisaburi, sedangkan Ibnu Sha'id berkata, "Dan bila seorang qadhi (hakim) menetapkan (memutuskan) lalu berijtihad kemudian dia benar, maka baginya dua pahala, dan bila dia berijtihad lalu salah, maka baginya satu pahala:''